KAVÁFIS, Konstantinos (1863—1933). Konstantínos Kaváfis: 60 poemas / Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης [Κωνσταντίνος Καβάφης]; seleção, tradução e prefácio Trajano Vieira; edição bilíngue: grego/português. — Cotia, SP: Ateliê Editorial, 2007.
NO PORTO
Novato, desembarcou no porto sírio
Emes, provindo de Tinos. Não chegava aos trinta.
Pretendia fazer-se perfumista exímio,
mas adoeceu no navio. Tão logo aporta,
morre. Suas exéquias, despojadíssimas,
aqui se deram. Minutos prévios ao passamento,
balbuciou algo sobre uma “morada”, sobre “pais senis”.
Mas a dupla identidade era uma incógnita,
ignoravam seu logradouro no mega mundo pan-helênico.
Melhor assim. Exânime no surgidouro,
seus pais o aguardam, diuturnamente, vivendo.
[1918]
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΙΝΕΙΟΝ
Νέος, είκοσι οκτώ ετών, με πλοίον τήνιον
έφθασε εις τούτο το συριακόν επίνειον
ο Εμης, με την πρόθεσι να μάθει μυροπώλης.
Ομως αρρώστησε εις τον πλούν. Και μόλις
απεβιβάσθη, πέθανε. Η ταφή του, πτωχοτάτη,
έγιν' εδώ. Ολίγες ώρες πριν πεθάνει κάτι
ψιθύρισε για «οικίαν», για «πολύ γέροντας γονείς».
Μα ποιοί ήσαν τούτοι δεν εγνώριζε κανείς,
μήτε ποιά η πατρίς του μες στο μέγα πανελλήνιον.
Καλλίτερα. Γιατί έτσι ενώ
κείται νεκρός σ' αυτό το επίνειον,
θα τον ελπίζουν πάντα οι γονείς του ζωντανό.
[1918]
Nenhum comentário:
Postar um comentário